29 februari, een bijzondere datum, ook voor mij. Vandaag heb ik afgesproken met Joop Albers, de man die bijna 50 jaar lang in The (Musical) Sturgeons heeft gespeeld. Als trompettist, conga speler, zanger en bandleider van deze bijzondere band.
Bij binnenkomst begint Joop direct te vertellen. Dat kan ook bijna niet anders met zo’n geschiedenis. “Zullen we eerst maar even gaan zitten?”, vraagt zijn vrouw Henny. Ze schenkt koffie in voor ons drieën. Gisteren is ze 80 jaar oud geworden en inmiddels zijn ze meer dan 60 jaar samen. Je zou het ze allebei niet geven. “Op mijn 17e ontmoette ik Joop en kregen we verkering, een paar maanden later had ik pas door dat hij in zo’n populaire band speelde”. Een lange en mooie periode om samen op terug te kijken. De laatste jaren is daar wel de zorg voor Joop bijgekomen. In 2005, op 2e kerstdag werd Joop getroffen door een hersenbloeding. En ondanks het herstel was er wel degelijk blijvende schade ontstaan wat hem het spelen van een instrument onmogelijk maakte. Zingen kon hij nog wel, maar ook dat ging een paar jaar later niet meer.
Joop gaat direct verder over de beginjaren van de band. “Ik speelde met onder andere Tonny van den Bos in The Meteoors en wij zijn toen in 1958 samen verder gegaan als The Musical Sturgeons.” Joop noemt nog meer namen uit die begintijd, accordeonist Wim Hendriks, Roelof Jansen met zijn contrabas, Jo ten Hove, Klaas Baving en drummer David van den Bos, broer van Tonny. Wim Hendriks werd later opgevolgd door Hans Sparreboom, met wie Joop eerder in The Meteoors speelde. “We speelden veel in café Assendorp in Zwolle en al snel door heel Nederland, maar ook ver daarbuiten. Eind jaren ’80 speelden we een week lang met bekende Nederlandse artiesten in Spanje. Alles was goed geregeld, vrouw en kinderen mochten mee, we werden herkend op straat en er werden handtekeningen gevraagd. Een bijzondere tijd, de Spanjaarden waren dol op ons. Mensen die een avond uitgaan willen vermaakt worden, dansen en gewoon een leuke avond hebben. Dat hielden wij altijd voor ogen. Mensen vermaken, daar waren wij goed in. We hebben gespeeld als begeleidingsband van artiesten als Ben Cramer, Lee Towers, André Hazes en Elvis-imitator René Shuman. In de Bonte Weever in Assen hadden we een contract dat garant stond voor veel optredens, dan waren er nog zalen als dansschool Drenth in Zwolle, Krasnapolsky in Amsterdam, de Meent in Lelystad en dan de ontelbare hoeveelheid bruiloften in de regio Kampen natuurlijk.”
Een optreden afzeggen bestond niet voor Joop. “We konden mensen die ons geboekt hadden voor hun feest toch niet teleurstellen?” Een gebroken been, een verbrijzelde hiel, optredens gingen altijd door. “Niets kon hem daarvan weerhouden”, beaamt Henny. “Het was altijd feest als de Sturgeons waren geweest.” Alleen een ernstig auto ongeluk kon Joop het plezier in muziek maken afnemen. Maar op dringend advies van echtgenote Henny ging hij juist toen door.
“Nog een kopje koffie?” Henny schenkt nog een keertje in en vertelt over de vele boekingen van The Sturgeons. “Op een gegeven moment waren ze zo populair dat er iedere week zo’n 3 tot 4 optredens ingepland stonden. Het was een druk schema en dat moest natuurlijk goed geregeld worden. Dan zat ik iedere maandagavond telefonisch alle verzoeken af te handelen. Jaarlijks terugkerende evenementen als carnavalsavonden of personeelsfeesten had ik al een jaar vooraf in de agenda gezet, om aan alle verzoeken te kunnen voldoen en dubbele boekingen te voorkomen. En dan de rest van de week alle hemden van de Sturgeons wassen en strijken.” “Ja, wij verkleedden ons wel zo’n drie keer per avond”, herinnert Joop zich. “Kijk, hier nog een oude foto waar we in Mexicaanse stijl spelen inclusief bijbehorende sombrero’s.”
Als jochie speelde Joop bij de Jeugd Verkeers Brigade (JVB), waaruit later het Kamper Trompetter Korps onstond. Op zijn 14e stond hij al op de planken van de Stadsgehoorzaal onder leiding van Jo ten Hove, bij zijn werkgever Schokbeton speelde hij in de Schokband. En bijna 50 jaar lang was hij bandleider van The Sturgeons. In 2004 was het mooi geweest en zette Joop er een punt achter. Dat betekende ook het einde van The Sturgeons, het einde van een tijdperk. Tijdens een verrassingsafscheidsfeest in ‘t Veuronder namen oud-bandleden afscheid van hem. Joop ging nog even solo verder, maar dat was helaas van korte duur. Zelf muziek maken of zingen gaat al lang niet meer. “Vroeger kon ik 2e én 3e stem zingen”, zegt Joop zonder zichzelf op de borst te kloppen. Maar wat nog wel kan is muziek draaien, op de binnenplaats voor de buren. Muziek blijft altijd doorgaan, dat stop je niet.
“Ja jongen, music was my first love…”
Meerdere jaren was hij 1 van de muzikanten op de jaarlijkse feestavond in De Buitenwacht, de oude Hanzestad en ‘t Veuronder. Achja, welke Kampenaar heeft hem niet horen en zien spelen én zingen, mogen genieten van zijn vakmanschap?! Ook op de Kamper Sportnacht zorgden zij voor de sfeer. Ze traden zo vaak op, waren wereldberoemd in Kampen e.o.! En je snapt niet dat hij er tijd voor had, maar tussendoor werkte hij ook nog aan het gezin. Hij werd vader van in ieder geval 2 dochters, de ene nog mooier en liever dan de andere 😉 Ook dat in goede samenwerking met zijn vrouw natuurlijk. Die hersenbloeding maakte een vroegtijdig einde aan het feest, helaas! Anders was het nog langer heel gezellig geweest ……