Wat is de definitie van gospelmuziek? Zit het in de tekst, is het de melodie, zijn het de gebruikte instrumenten, moet het misschien passen binnen de muren van een kerk? Een uur later zijn we er nog niet uit, we houden het erop dat de passie in de muziek het belangrijkste is. Sommige muziek kan je aanspreken of niet, dat is in the end een kwestie van smaak. Gelukkig maar.
Het is een zonnige zaterdagochtend in IJsselmuiden en Arjan Drost schenkt een volgende bak koffie in. “Uiteindelijk kom je erachter dat het maar om één ding gaat…” Dat heb ik vaker gehoord afgelopen twee jaar, het gaat allemaal om één ding. Maar welk “ding” dat is, wordt nooit uitgesproken, en toch zijn alle muzikanten het daarover eens. We laten de onbeantwoorde vraag rusten en duiken in één van de archiefdozen die Arjan afgelopen decennia heeft gevuld met foto’s, krantenknipsels, cd’s en ander promotiemateriaal. Bijna iedere band heeft wel zijn eigen archivaris, heb ik inmiddels geleerd. De dozen zijn gevuld met materiaal van de gospel- en praisebands waarin hij heeft gespeeld, met namen als DAUW, Zout, The Servants en PraiseMen5. Tegenwoordig speelt hij met Joost van Wissen, Jan Rein Palland, Derk van den Berg en Feddo Veenstra in Brothers In Folk.
“Ik weet niet of het allemaal interessant is, kijk maar wat je er mee kan”, klinkt het oprecht bescheiden. “Mooi trouwens dat je de gospelscene ook mee neemt in het muziekarchief, dat is toch vaak een ondergeschoven kindje in de muziekwereld.” Net als bij alle andere mensen die ik spreek, beginnen de ogen van Arjan te twinkelen als hij over muziek begint te praten. “Het maakt niet uit met wie je samenspeelt, welke achtergrond, religie, smaak of voorkeur je hebt. Door samen muziek te maken, verdwijnen die grenzen.” Arjan’s muzieksmaak blijkt zich dan ook niet te beperken tot één specifiek genre. Van zijn ouders kreeg hij de liefde voor Johnny Cash mee, later werd hij groot liefhebber van Metallica, en uiteraard luistert hij ook veel naar U2 met het kenmerkende gitaargeluid van The Edge. “Daar is mijn gitaarspel toch wel door beïnvloed. Of ik banjo of gitaar speel, er komt altijd wel op de een of andere manier een Edge-rifje doorheen.”
Ajran vervolgt: “Als je in een gospelband speelt, word je al snel door verschillende kerken uitgenodigd om te komen spelen tijdens jeugddiensten.” Gospelmuziek heeft een belangrijke plek tijdens die bijeenkomsten, waar andere muziek dan de traditionele orgelmuziek wordt gespeeld. Arjan was zelf ook enige tijd commissielid van de Jeugddiensten in De Hoeksteen in IJsselmuiden en trad daar op met bands als Zout en The Servants. “Maar wij wilden niet alleen een rondje langs de kerken in de regio doen, of in de grotere diensten met duizenden bezoekers spelen in plaatsen als Veenendaal. Als je daar eenmaal bekend bent, zit het wel goed met de boekingen en promotie. Zo hebben we op landelijke radio bij 3FM gespeeld en op grote festivals in bijvoorbeeld het Gelredome met tienduizenden bezoekers opgetreden. Maar op de een of andere manier pasten we daar niet helemaal in het juiste hokje. Wij waren toch anders, we hadden een andere vibe en wilden meer naar buiten treden. Eén van de oefenlocaties was bij Popbelang in Kampen, we speelden liveshows in ‘t Ukien. Met Zout hebben we een paar kerstshows gedaan, maar dan wel een Christmas Rocknight in de Stadsgehoorzaal waar gewoon iedereen welkom was, gratis. We deden liever veel zelf, samen ergens aan bouwen en dat dan alles samenkomt, dat is het mooiste wat er is.”
De tijd en de koffie gaan hard deze ochtend. Het is alweer tijd om af te ronden en mijn kofferbak vol te laden. “Hee, Evenue? Ik wist niet dat je daar ook in had gespeeld.” Arjan’s echtgenote komt binnen met de zaterdagmorgenboodschappen en werpt ook even kort een aandachtige blik op het vele materiaal, aangenaam verrast dat haar man daar ook heeft gespeeld. Arjan pakt er nog even een foto van Zout tussenuit en schrijft snel de namen van alle bandleden op de achterkant. Gewoon voor mijn gemak, bedankt.
